KWF avond

In november was er een cameraploeg bij ons om beelden van ons vast te leggen voor een donateursavond van het KWF. Op 22 januari was het zover. Wij mochten naar Lelystad voor de uitzending. Ik kan heel veel over deze avond schrijven... hoe we ontvangen werden, wat er van minuut tot minuut gebeurde, welke BN-ers we tegen kwamen enz. Dat doe ik niet! Van die avond is mij een gevoel bij gebleven. Ik ben zo trots op hoe we het als gezin doen. Hoe Isa het doet, hoe Sam worstelt en zich erdoor slaat, Hoe Nicole de strijd samen met mij aangaat, Hoe Evi zich staande houd. Stuk voor stuk Kanjers! En juist op een avond dat alle emotisch alle kanten opschieten, juist op een avond als deze zijn we een! 

De BN-ers op die avond waren gewoon mensen, Mensen in de strijd tegen Kanker. We konden handtekeningen vragen en met hen praten. Voor hen waren wij ook Kanjers! Kanjers in de strijd tegen kanker! En dat hebben we op een hele mooie manier kunnen laten zien. Een manier waarbij de reacties waren dat zij zich herkende. Herkende in de strijd! Robin Martens (actische uit GTST) herkende zich in Isa en daar had ze het rete moeilijk mee. Juist de strijd deed haar pijn, vooral de psychische strijd achteraf. Ook hele mooie mensen hebben wij mogen ontmoeten. Mensen die ook strijden tegen de kanker en waar het uitzicht op genezing minder rooskleurig is als bij Isa. En ondanks dat stonden deze mensen daar, straalde ze kracht en positiviteit uit. Voor mij was het een grote familie met een heerlijke warme deken. Een deken van emotie maar ook van respect en liefde. Isa die naast Henny Huisman (how the fuck) mocht staan op het podium, en die zich ontvermde over haar, haar gerust stelde. Een Frits Sissing die oprecht zijn bewondering uitsprak. Kortom allemaal pracht momenten die ons leven hebben verreikt.

Natuurlijk vergeet ik nog een heleboel..... maar het was mooi. Heel mooi!