dun lijntje
Ik weet nog wel...... 2 weken terug zit ik met Rob (vader van Jolijn) te appen. Jolijn is ziek en is opgenomen in het ziekenhuis. Een meisje met ALL minimal risk. De lichte vorm van wat Isa heeft. Haar behandeling is minder zwaar. Zij zijn net over de helft en komend jaar moet eigenlijk m inder zwaar worden dan afgelopen jaar...... En ja hoor! Dan wordt ze in ene opgenomen... En samen met Rob concludeerde we dat het leven aan een dun draadje hangt voor deze dames.
Vorige week maandag mocht ik beginnen met mijn nieuwe baan. Isa was het weekend al niet zo lekker maar was steeds tegen de koorts aan het aanschuren. 38,0... 38,2..... kortom... wel zorgen en in de gaten houden maar nog net niet heftig genoeg om naar het ziekenhuis te gaan. Maar die maandag werd het anders! Isa zag er zieker uit..... temperatuur 38,3...... Met een knoop in mijn maag begon mijn eerste dag op het werk. Een nieuwe baan waar je ook wel wil staan, wil laten zien wie je bent....!!! Halve wege de dag had Isa 39,5 en werd het ziekenhuis gebeld! Isa moest komen! GVD! Daar zit je dan op je nieuwe werkplek en dan in de avond ook nog spinning geven! Aller eerst vervanging proberen te regelen voor die avond. Ik moest er in ieder geval zijn voor de andere meiden en als het kon ook voor Nicole en Isa! In overleg met Nicole wel besloten dat zij spullen mee zou nemen voor de nacht! Het zou ons ziens wel een opname worden! Daarna meteen iets proberen te regelen voor die avond..... Dat ging niet lukken, mijn trouwe invallers gaven geen gehoor.... ai, en nu???? Vlietlijn gebeld waarbij Halma meteen aangaf dat het geregeld was en dat zij de vervanging ging regelen! Ik hoefde niets meer te doen! Juist op dat moment krijg ik bevestiging van Arne, thanks!
Dan komt er een periode van onzekerheid, wachten , sms.....wachten....sms..... nog nix gehoord! Kinderarts vond toch dat Isa haar longen kraakte...... googlen...... longonsteking (krijgen mensen met lage weerstand en er gaan mensen aan dood) ..... Het gesprek van week ervoor met Rob schiet door mijn hoofd, hoe dun kan het draadje zijn. Tot voor kort liep Isa 'redelijk goed' de behandeling door. voorzover dat kan! En nu in ene dit! Als Isa opgenomen moet worden dan moet ze waarschijnlijk naar Delft of het Rijnland....zucht, ook dat nog, moet maar!
Na een röntgenfoto bleken er idd stippels op haar longen te zien te zijn... een virale longontsteking. Omdat Isa haar weerstand hoog genoeg was mocht ze wel met antibiotica naar huis... Inmiddels was Chistiane al komen oppassen op Evi en waren Sam en ik onderweg naar het ziekenhuis. Op ziekenhuis konden we dus even hallo zeggen en konden we weer terug!
Gevolg van deze virale longontsteking is dat het verjaardags feestje met de viering van een jaar behandeling achter de rug niet mocht doorgaan. Isa was te valtbaar voor wat dan ook en we mochten het risico niet lopen dat er iemand maar een lichte verkoudheid mee naar binnen zou nemen en Isa zou aansteken! De Doktor verbood het ons die donderdag erop echt! ...... naast een longontsteking ook nog een tegenvaller..... Isa vond het ff niet meer grappig!
Begin die week had Isa al aangegeven er niet veel zin meer in te hebben, in het leven dan! Ze was er helemaal klaar mee en van haar mocht de stekker er wel uit! Nu haar feestje ook werd ontnomen zag ze het werr niet zitten. Die avond zou Ajax tegen Groningen spelen! Tijdens het diner vroeg ik nog of ze het wel aankon... tuurlijk, moet maar! Bij mijn vertrek opweg naar Amsterdam gaf Isa mij nog een dikke zoen maar in de trein kreeg ik een sms "Isa was al 10 minuten achter een hard aan het huilen, Ze had mij maar 5 minuten gezien en nu was ik weer weg en ze wilde niet meer verder" Nicole gaf aan het niet meer te trekken!" Niets in mij deed me twijfelen, "Ik stap over bij Schiphol en neem de trein terug"
Thuis aangekomen ging Nicole Mokkie weg brengen naar huis.... ff ertussen uit! Ik nam plaats op de bank tussen de meiden in en de rust keerde weder..... Wat een week, wat een avond!