Wachten...

Daar zit ik dan..

Te wachten op Isa.

Ze ging net al giegelend onder narcose voor een beenmergpunctie.

Liep te klooien met hartslagmeter, "mam, kijk als ik zo doe gaat ie op de monitor ook gek doen".

Nu zit Marco bij haar op de uitslaapkamer en ik weer terug op de afdeling.

Zo wisselen we dat af.. De één is bij de narcose, de andere bij het uitslapen.

Over een week of twee krijgen we de uitslag van de punctie en weten we de gradatie van de leukemie.

De oncoloog gaf al aan dat de meeste kinderen in de middelste gradatie vallen en dat we daar ook rekening mee moeten houden.

Ach ja, hou al overal rekening mee.

Op zaal ligt nu een jongen waarbij de leukemie terug is gekomen. Jaar of 12 is hij. Sjeesus, dat kan ook allemaal nog.

De tranen van deze moeder raken mij, in mijn hart.

Voor Isa gaan we daar voor nu maar niet vanuit.

Isa is levendig en probeert ons weer uit, de laatste dagen, dus daar genieten we van (en soms ook niet :-) ).

Volgende fase is aanval op zenuwen en hersenvocht in haar hoofd.

Chemoos die naar haar hoofd gestuurd worden via infuus die 24/7 moet inlopen dus dat betekent ziekenhuis-opnames van drie dagen en dan om de week.

Je wilt als ouder niet weten wat voor gevolgen dat heeft voor haar hersenen.

Wederom geen keuze, het moet.

Ook de kankercellen kunnen zich daar verstoppen.

Soms ben je er klaar mee, komen de tranen wanneer je ze eigenlijk wilt verstoppen..

Zo ook bij Isa, deze week.. "mama, waarom heb ík leukemie gekregen??"

Toen hadden we samen tranen..

De oncoloog voelt dat goed aan, dat ook Isa dr tranen soms weg stopt, en vroeg ernaar..

Soms huilt ze wel eens, zei ze..

Ik in tranen.. 

Oncoloog gaf later aan toen Isa en Marco al uit de kamer waren dat Isa echt een dappere dame is en dat zei hij niet om te "slijmen" op dat moment.

Dat hij veel kinderen ziet maar dat Isa er qua karakter, nuchterheid er boven uit steekt.

Wat een wereld-vent..

Gisteren bezoek van drie lieve vriendinnen voor Isa. Sterre, Floor en Puck.

Lieve meiden die grapjes maken, haar op de hoogte stellen van alle roddels van school en hockey.

Daarna is ze moe maar genoot van die gekke meiden. 

Hoor net dat van verpleegkundige dat Isa gehaald mag worden..

Jihoe, dan mag ze eten!!