normaal leven

Het is nauwelijk voor te stellen wat voor een impact alles heeft. Niet dat we het dagelijkse leven niet aankunnen.... Dat draait door, geeft houwvast. 

Op het symposium van de VOKK (gisteren) gaf Bob de Raadt (maatschappelijk werker in het Sophiakinderziekenhuis) een mooie samenvatting. Het is bijna niet te doen om 'normaal'te leven te leiden en te werken met een kind met een levensbedreigende ziekte. Hij gaf aan:

- concentratie verlies,

- emotioneel labiel,

- kort lontje,

- prikkelbaar,

- prikkel gevoelig

- slecht slapen

- vergeetachtig

- oververmoeid

 en nog een aantal zaken die ik even vertegen ben......(zie je wel hahahahaha)

Alles was te plaatsen! Zo had het ziekenhuis een recept uitgeschreven. Een dag ervoor had Nicole medicatie naar de apotheek gebracht en zou het een en ander geregeld hebben omtrent deze medicatie. Ik vond het recept op de tafel en dacht... ik huppel ff naar de apotheek. De laborante vroeg of het nu toch veranderd moest worden omdat Nicole gisteren ookal langs geweest was en ze afgesproken hadden dat de apotheek de medictie voor 7 dgn zou halveren (volgens recept).... Hier ging ik weer vrolijk naar huis met een vinkje in mijn gedachte over de volbrachte taak. Later die avond deed ik mijn verslag..... Nicole lachen! Zij gaf aan dat ze dit tegen mij vertelt had. Dat de Apotheek bestaande medicatie ging halveren en dat we deze maandag op konden halen!!! Helemaal langs mij heen gegaan!