Familie-hockeytoernooi

Trots!

Na alle snel opvolgende chemoos deze week, was het gisteren het familie-toernooi bij Roomburg.

Met de van Rijntjes en de Smith-jes vormden we een geweldig dreamteam!

Zou Isa wel mee kunnen of niet..

Maar jahoorrr, ze ging mee!

Tot het bittere einde is ze gebleven! Ze heeft zelfs een paar keer meegespeeld!

Doodeng vond ze het, tussen al die mensen bij Roomburg die keken, eerst niet mee durven hockeyen maar in de tweede wedstrijd stond ze daar..

Dapper maar de veiligheid opzoekende van haar vader.. (alsof die kan hockeyen ;-) )

Stick in haar hand, klaar voor de bal!

Als een trotse moeder stond ik als wissel langs de kant te kijken naar onze drie mooie hockey-dochters!

Later stond ik even te kletsen met de coach van Isa bij de bar, komt het liedje: "Niemand laat zijn eigen kind alleen" van Willy en Willeke Alberti.

Daar kwamen toch even een paar tranen..

Ons team werd laatste! Maar alle meiden uit het team hingen de medaille die we hadden gekregen om Isa dr nek..

Kinderen genezen kinderen! 

Kunnen volwassenen nog wat van leren..

Trots op alle meiden uit het team, hun betrokkenheid bij Isa en de andere twee is ontroerend om te zien.

We waren een echt dreamteam!