Afweging tussen opvoeden en vertroetelen

Wat maakt het nu lastig. Wat maakt het nu zwaar. Ik kan in ieder geval melden dat de scheidslijn tussen opvoeden en vertroetelen erg lastig is. Door de chemos veranderd Isa haar eetlust en haar smaak. Hier probeer je als ouder rekening mee te houden. Gewoon brood eet ze dan ook niet meer en wil het liefst croissantjes. "Waarom is de AH pas om 10.00 uur open op zondag!!!!!" was een uitspraak van haar. Er was dus een periode dat we elke ochtend naar de AH reden om die krengen te halen. Gisterochtend was ook zo'n moment. Isa was naar school geweest en had ook thuis onderwijs gevolgd met Hedy. Als lunch zou ik die bevaamde AH croissantjes halen (dit was mijn straf omdat ik haar 5 minuten later van school ging halen). Echter Nicole zou ook thuis komen eten en haar gevraagd deze france lekkernij mee te brengen. Nicole kwam met afgebakte croissantjes van de bakker...... Het huis was te klein. Ik moest mijn straf krijgen en dus die zelfafbak croissantjes halen... hoe ik het durfde om het aan Nicole te vragen! De houding en de hooghartigheid waar Isa mee sprak waren ver van acceptabel. In mijn hoofd gaat dan heel snel de afweging, proberen om te buigen van dit gedrag of de confrontatie en het niet meer accelteren.... over en weer... wat doe ik...... Maar haar gedrag maakte dat die keuze uiteindelijk snel gemaakt werd en de croissants van de bakker vlogen door de lucht naar Isa! Woest was ik en mevrouw kon vertrekken naar haar kamer!

Het is een incident en het gaat om nix, maar is een illustratie van elke dag, elke minuut.

Vanochtend voelde Isa zich niet lekker, wilde niet naar school! Aan de ene kant zegt je gevoel.... Is het zo, voelt zij zich niet lekker, speelt ze mij niet uit, maakt ze geen misbruik, is ze niet heftig ziek, is er iets anders...... kortom weer die afweging en die twijfel. We geven haar het vertrouwen en als zij aangeeft niet naar school te kunnen dan moeten we daar vanuit gaan..... maar toch????